اینگرید برگمن

استعدادی که او در فیلم هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره ی زن اول سینمای آمریکا مبدل شود

پس از بازی درخشان در فیلم دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل همفری بوگارت در فیلم معروف کازابلانکا انتخاب شد

که امروزه از آن به عنوان محبوب ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می برند

سپس در فیلم معروف زنگها برای که به صدا در می آید در مقابل گری کوپر بازی کرد

تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد

یکسال بعد فیلم طلسم شده Spellbound را با آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک ساخت که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که 

سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام ( Notorious) را پیشنهاد بدهد

اینبار هم بازی درخشان او در برابر کری گرانت و کارگردانی عالی هیچکاک شاهکاری جدید آفرید

بازی در فیلم ناقوس های سنت ماری ، به نقش یک راهبه پر جنب و جوش و فروش عالی فیلم موجب شد که 

عموم مردم آمریکا نه تنها او را بازیگر محبوب خود

بلکه الگویی از یک زن نجیب و نیمه مقدس می دانستند

این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسید

طی سه سال پیاپی او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود

چیزی که قبل از آن سابقه نداشت

شور و شوقی که او در اواسط دهه چهل در میان تماشاگران بوجود آورد تا به امروز نظیر نداشته است

اما روزگار هم بازی های خطرناکی برای او در نظر گرفته بود تا شمایل بت گونه اش را بشکند

کم کم شروع به بازی در فیلم های هنری از نوعی متفاوت کرد

چیزیکه از آن به عنوان طغیان او علیه نظام استودیویی آن زمان هالیوود و سیستم ستاره سازی مرسوم آن تعبیر می شد

بدین ترتیب برگمن پس از مشاهده ی فیلم « رم شهر بی دفاع » 

(روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت

در جریان فیلم برداری با اینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند ، عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به پا کرد 

و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند

چرا که او را فقط به عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می خواستند

حتی در مجلس سنای ایالات متحده ، او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا باز گردد

علاوه بر این ، فیلم استرومبولی روسلینی هم بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد

بدین ترتیب اینگرید برگمن هفت سال به دور از هالیوود به همراه روبرتو روسلینی ( بنیانگذار سبک نئورآلیسم در سینما ) 

شروع به ساخت یک سری فیلم های هنری کرد

فیلمهایی همچون اروپا 51 – سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلمهایی با ارزش و هنری به حساب می آیند 

اما در سال 1956 بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمن در فیلم آناستازیا در برابر یول براینر باعث شد که 

هالیوود اسکار بهترین بازیگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد

پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلمهای خاصی که خود انتخاب می کرد و اکثرا هنری بودند بازی می کرد

بازی های درخشان او در فیلمهایی مانند مهمانخانه ، ششمین خوشبختی و سونات پاییزی 

( به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان ) بارها نامزدی اسکار (هفت بار ) را برایش رقم زد

تا اینکه برای بازی در فیلم « قتل در قطار سریع السیر شرق » سومین اسکارش را بدست آورد

اینگرید برگمن بالاخره در سن 67 سالگی بر اثر بیماری سرطان که هشت سال با آن در ستیز بود 

در همان سالروز تولدلش در لندن در گذشت...

در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت های تاریخ 

سینما همکاری کرده باشد

کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ – آلفرد هیچکاک – جرج کیوکر - مایکل کورتیز – ژان رنوار – آناتول لیتواک – سیدنی لومت  

اینگمار برگمان – روبرتو روسلینی – دیوید سلزنیک...

و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد – همفری بوگارت – کری گرانت – گری کوپر – جوزف کاتن – گریگوری پک – یول براینر

آنتونی پرکینر –آنتونی کویین

لیو اولمان – عمر شریف – لورن باکال - ایو مونتان - شارل بوایه…چهره ای که اغلب برگمن در فیلم هایش بازی می کرد 

نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود

زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه ای داشته باشد فقط با نگاه هایش حرف می زد

اغلب در جدال عشق در برابر مرد مورد علاقه اش شکست می خورد و قربانی می شد

او اوج این بازی ها را در فیلم های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزء با ارزش ترین دارایی های عاشقانه 

تاریخ سینما به حساب می آیند. 

منبع : ایران کلاسیک