سن ۱۴ سالگی : تا پارسال هر کی بهشون می گفت : چطوری؟ می گفتن : خوبم مرسی! حالا میگن : مرسی خوبم!
سن ۱۵ سالگی : هر کی بهشون بگه سلام ، میگن : علیک سلام! ( نه بابا راه افتادی! )
سن ۱۶ سالگی : یعنی یه عاشق واقعین! ... فردا صبح هم می خوان خودکشی کنن! ... شوخی هم ندارن!
سن ۱۷ سالگی : نشستن و اشک می ریزن! ... بهشون بی وفایی شده!
سن ۱۸ سالگی : دیگه اصلا عشق بی عشق! ... توی خیابون جلوی پاشون رو هم نگاه نمی کنن!
سن ۱۹ سالگی : از بی توجهی یه نفر رنج می برن! ... فکر می کنن اون یه آدم به تمام معناست!
سن ۲۰ سالگی : نه ، نه! ... اون منو نمی خواست! ... آخرش منو یه کور و کچلی می گیره! می دونم!
سن ۲۱ سالگی : فقط ۲۷-۲۸ سالگی قصد ازدواج دارن! فقط!
سن ۲۲ سالگی : خوش تیپ باشه! پولدار باشه! تحصیلکرده باشه! قد بلند باشه! خوش لباس باشه! ...
سن ۲۳ سالگی : همه ی خواستگارا رو رد می کنن!
سن ۲۴ سالگی : زیاد مهم نیست که چه ریختیه یا چقدر پول داره! فقط شجاع باشه! تا منو به اون چیزی که نرسیدم برسونه!
سن ۲۵ سالگی : آه! پس چرا دیگه هیچکی نمیاد؟! ... هر کی می خواد باشه ، باشه!
سن ۲۶ سالگی : یه نفر میاد! ... همین خوبه! ... بــــــــــله!
سن ۲۷ سالگی : آخیـــــــــــش!
سن ۲۸ سالگی: کاش قلم پات می شکست و خواستگاری من نمیومدی!!!